Czterdzieści tysięcy ludzi na bruk”. „Czeka nas paraliż w aptekach, technicy nie będą mogli realizować recept w aptece”. „Nie będą mogli informować pacjentów o sposobie dawkowania leku ani proponować im zamiennika”. „Ludzie na wsi zostaną bez leków”. Strajk i protest odmieniane przez wszystkie przypadki. Szum w mediach, grzanie Twittera i Facebooka. Wszystkiemu winni „trzymający za sznurki”, „najwięksi gracze” i inne tego typu określenia, mówiąc krótko – farmaceuci.
Protest przed sejmem
Teorie spiskowe, zakulisowe działania, podstępy i sekretne gry. Wszystko rzecz jasna po to, aby wykończyć techników farmaceutycznych i zawładnąć aptekami bezgranicznie. W obliczu takich poważnych zagrożeń pozostaje jedno – walka. Po akcji przedprotestacyjnej rozpoczęto protest właściwy przed Sejmem. Kilkadziesiąt osób, kilka trzymających transparent „Kto Ci zrobi lek robiony, kiedy technik udupiony”. Mało śmieszny, ale przynajmniej się rymuje. Rodzi się podstawowe pytanie: o co ta cała wojna? Czy faktycznie problemy są tak ogromne? Konflikt pomiędzy farmaceutami a technikami nieunikniony i narastający?
Armagedon
Nic z tych rzeczy. Fakty są następujące. W maju Ministerstwo Zdrowia przedłożyło projekt zmian w przepisach dotyczących wydawania leków z apteki. W projekcie tym odebrano część uprawnień zarówno farmaceutom, jak i technikom farmaceutycznym, m.in. prawo do zamiany dawki leku na mniejszą. NRA wniosła dziesiątki uwag, technicy żadnej. Podobnie z rozporządzeniem w sprawie recept. Przedstawicielom techników, a przy- najmniej tym, którzy się za nich uważają, nie przeszkadzało nic. Ale kiedy część uprawnień przywrócono farmaceutom, zaczął się armagedon. A przecież wystarczyło napisać swoje propozycje, tak jak zawsze, kiedy opiniuje się akty prawne w trakcie konsultacji. Na jednej kartce papieru rozwiązać problem, zamiast przespać temat i grzać konflikt.
TO NIESPRAWIEDLIWE
Po aferze GIF usunął kontrowersyjne zapisy, przywracając uprawnienia technikom. Problem rozwiązany? Ależ skądże! Natychmiast zmieniono żądania. Tym razem walka toczyła się o licencjaty dla techników, konieczność szkolenia ciągłego i własną izbę. W obecnym stanie prawnym nie do spełnienia. Oczywiście nikt i nigdy nie ograniczał prawa techników do nabywania wiedzy. Jedyna różnica, że na szkoleniach nie dostają certyfikatów i uczą się z własnej woli, a nie ustawowego obowiązku. Podobnie z własną izbą. Technicy mogą sobie wybrać dowolną reprezentację i ma ona takie same prawo do występowania w Sejmie czy Ministerstwie Zdrowia jak Naczelna Rada Aptekarska. Tak jak wiele innych organizacji reprezentujących pracodawców czy pacjentów. Walka toczy się również o zakończone kształcenie. Tylko że decyzja w tej sprawie zapadła cztery lata temu. Wszystkie uprawnienia techników zostają zachowane. Czy kształcenie w systemie weekendowym bez nadzoru dydaktycznego i przy brakach kadrowych ma sens? Przecież to niesprawiedliwe również wobec tych techników, którzy swoją wiedzę nabywali rzetelnie, kończąc dobrze przygotowane szkoły.
Krzykiem nie wywalczy się nic
Kilkadziesiąt lat pracuję z technikami farmaceutycznymi dzień w dzień. Bez konfliktów i kłótni. Każdy wie, co do niego należy. Każdy zna swoje prawa i obowiązki. Traktujemy się z szacunkiem. Jest normalnie. To dwa różne zawody, a nie systemowi wrogowie. Kilka lat temu farmaceuci postanowili zmienić swój sposób działania. Zaczęliśmy rozmawiać, argumentować i pokazywać konkretne rozwiązania. Nie zawsze się udaje, czasem przegrywamy, ale to jedyna sensowna droga. Krzykiem nie wywalczy się nic. Może to właśnie jest ta droga, którą powinni pójść technicy farmaceutyczni? Pisać uwagi i angażować się w prace legislacyjne. Konflikt nigdzie nas nie zaprowadzi. A wrogów i głupoty do zwalczania na zewnątrz wystarczy i dla farmaceutów, i dla techników.
