Nielegalny wywóz leków za granicę trwa pomimo podejmowania przez rządzących różnych działań. Za ich nieskuteczność obwiniane są nie tylko same przepisy i wprowadzane w nich zmiany, których efekt bywa daleki odzamierzonego, ale także postawa prokuratorów badających poszczególne sprawy.
Gdy kilka miesięcy temu rozgorzała w mediach dyskusja nad prokuratorską definicją słowa „podejmuje”, wielu farmaceutów przecierało zapewne po raz kolejny oczy ze zdumienia. Ponownie usłyszeli bowiem, że nielegalnego wywozu leków za granicę, powodującego ich braki na polskim rynku, a tym samym stanowiącego zagrożenie dla polskich pacjentów, nikt tak naprawę nie zamierza ścigać. Niedawno dowiedzieli się też, że gdy aptekom, które po ujawnieniu udziału w takim procederze, cofnięte zostaje zezwolenie, odwołują się one do sądu i od niego otrzymują wsparcie – sądy potrafią bowiem orzec, że zamknięcie apteki może spowodować niedające się później w żaden sposób odrobić straty. Oczywiście nie jest to norma, ale nawet pojedyncze wyroki tego typu wywołują mnóstwo emocji. Rodzą się też pytania, czy rzeczywiście warto być uczciwym, postępować zgodnie z prawem, skoro ci, którzy tego nie robią, nie dość, że zwykle są w lepszej sytuacji finansowej, to dodatkowo – w razie przyłapania na łamaniu prawa – mogą liczyć na brak dociekliwości lub specyficzną nadgorliwość prokuratury i trudną do zrozumienia wyrozumiałość sądów.
PIERWSZA ZE SKAZUJĄCYM WYROKIEM
W 2015 roku środowisko farmaceutów emocjonowało się wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach, który ukarał farmaceutkę za to, że część leków ze swoich placówek (pięciu aptek i dwóch punktów aptecznych) odsprzedawała do hurtowni. Sprawa wyszła na jaw, gdy jej wspólnik odkrył, że jedna z tych aptek, będąca także jego własnością, ma ogromne obroty, o których on nie wiedział. Gdy zaczął badać sprawę, okazało się, że stoją za nimi niedozwolone prawem transakcje odsprzedaży leków do hurtowni farmaceutycznych lub innych aptek. Każda z nich opiewała na kilkaset tysięcy złotych. W efekcie od stycznia 2010 roku do maja 2011 roku obroty tylko jednej z aptek śląskiej farmaceutki wyniosły 5,5 mln złotych, podczas gdy roczne obroty aptek na Śląsku sięgały wtedy średnio 1,8 mln złotych.
Kara nie była dotkliwa. Sąd skazał ją na karę grzywny i osiem miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata. Pobłażliwy był też sąd aptekarski działający przy Śląskiej Izbie Aptekarskiej – ukarał aptekarkę jedynie upomnieniem.
Pomimo łagodności wymiaru sprawiedliwości była to znamienna sprawa – nie pierwsza tego typu, która trafiła na wokandę, jednak pierwsza, która zakończyła się prawomocnym wyrokiem skazującym. Odpowiadał on więc przynajmniej pod tym względem oczekiwaniom farmaceutów, bo wcześniej w podobnych sprawach nie zapadały takie wyroki.
Dotyczyło to między innymi farmaceuty z Rybnika przyłapanego nieco wcześniej na udziale w odwróconym łańcuchu dystrybucji leków. Prokuratura ujawniła, że nielegalne transakcje, które przeprowadził, opiewały na 45 mln złotych, jednak sprawę umorzono. Właściciel aptek uniknął kary, bo wcześniej był niekarany, a na dodatek wyraził skruchę.
Kara nie była dotkliwa. Sąd skazał ją na karę grzywny i osiem miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata. Pobłażliwy był też sąd aptekarski działający przy Śląskiej Izbie Aptekarskiej – ukarał aptekarkę jedynie upomnieniem.
Pomimo łagodności wymiaru sprawiedliwości była to znamienna sprawa – nie pierwsza tego typu, która trafiła na wokandę, jednak pierwsza, która zakończyła się prawomocnym wyrokiem skazującym. Odpowiadał on więc przynajmniej pod tym względem oczekiwaniom farmaceutów, bo wcześniej w podobnych sprawach nie zapadały takie wyroki.
Dotyczyło to między innymi farmaceuty z Rybnika przyłapanego nieco wcześniej na udziale w odwróconym łańcuchu dystrybucji leków. Prokuratura ujawniła, że nielegalne transakcje, które przeprowadził, opiewały na 45 mln złotych, jednak sprawę umorzono. Właściciel aptek uniknął kary, bo wcześniej był niekarany, a na dodatek wyraził skruchę.
UWAGA SKIEROWANA NA LUBLIN
Później uwaga farmaceutów skierowana została na Lublin. Tamtejsza prokuratura od 2013 roku prowadziła śledztwo w sprawie podmiotów działających na rynku farmaceutycznym w całym kraju – kilkudziesięciu aptek (w tym kilku z Lublina) oraz trzech hurtowni farmaceutycznych.
W styczniu 2015 roku mimo potwierdzenia, że ich współpraca prowadziła do wywozu leków, prokuratura umorzyła jednak sprawę.
W opinii prokuratora Andrzeja Jeżyńskiego, naczelnika Wydziału ds. Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Apelacyjnej w Lublinie, stało się tak, bo choć nabywanie przez apteki dużych ilości leków w celu odsprzedania ich hurtowniom nie jest zgodne
z prawem, to nie pociągało za sobą odpowiedzialności karnej, ponieważ apteki kupowały i odsprzedawały hurtowe ilości leków jedynie od czasu do czasu. By w ich przypadku art. 127 Prawa farmaceutycznego pozwalał na postawienie zarzutów, znaleźć się w nim powinny
dodatkowe cztery słowa „lub wbrew jego warunkom”, ewentualnie stwierdzenie „lub dokonuje hurtowej sprzedaży leków”. Tylko wówczas, zdaniem lubelskich śledczych, odsprzedawanie leków przez apteki do hurtowni byłoby przestępstwem rodzącym konsekwencje karne.
Słowa „lub wbrew jego warunkom”, dodawał prokurator Jeżyński, znajdowały się w pierwotnym projekcie art. 127 Prawa farmaceutycznego, ale gdzieś na ścieżce legislacyjnej zostały usunięte. W rozmowie z mediami prokurator podkreślał jeszcze, że choć od prokuratorskiej decyzji o umorzeniu postępowania nie można się było odwołać, to jednak Prokuratura Generalna mogła w trybie nadzoru wewnętrznego sprawdzić zasadność umorzenia postępowania, ale nie zrobiła tego.
W praktyce więc wyrozumiała, ewentualnie bezradna wobec odwróconego łańcucha dystrybucji leków była nie tylko lubelska prokuratura, ale i Prokuratura Generalna.
W styczniu 2015 roku mimo potwierdzenia, że ich współpraca prowadziła do wywozu leków, prokuratura umorzyła jednak sprawę.
W opinii prokuratora Andrzeja Jeżyńskiego, naczelnika Wydziału ds. Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Apelacyjnej w Lublinie, stało się tak, bo choć nabywanie przez apteki dużych ilości leków w celu odsprzedania ich hurtowniom nie jest zgodne
z prawem, to nie pociągało za sobą odpowiedzialności karnej, ponieważ apteki kupowały i odsprzedawały hurtowe ilości leków jedynie od czasu do czasu. By w ich przypadku art. 127 Prawa farmaceutycznego pozwalał na postawienie zarzutów, znaleźć się w nim powinny
dodatkowe cztery słowa „lub wbrew jego warunkom”, ewentualnie stwierdzenie „lub dokonuje hurtowej sprzedaży leków”. Tylko wówczas, zdaniem lubelskich śledczych, odsprzedawanie leków przez apteki do hurtowni byłoby przestępstwem rodzącym konsekwencje karne.
Słowa „lub wbrew jego warunkom”, dodawał prokurator Jeżyński, znajdowały się w pierwotnym projekcie art. 127 Prawa farmaceutycznego, ale gdzieś na ścieżce legislacyjnej zostały usunięte. W rozmowie z mediami prokurator podkreślał jeszcze, że choć od prokuratorskiej decyzji o umorzeniu postępowania nie można się było odwołać, to jednak Prokuratura Generalna mogła w trybie nadzoru wewnętrznego sprawdzić zasadność umorzenia postępowania, ale nie zrobiła tego.
W praktyce więc wyrozumiała, ewentualnie bezradna wobec odwróconego łańcucha dystrybucji leków była nie tylko lubelska prokuratura, ale i Prokuratura Generalna.
DZIAŁANIA, A RACZEJ ZANIECHANIA
Logika ówczesnego prokuratorskiego działania dziś poraża tak samo, jak porażała w styczniu 2015 roku, gdy doszło do umorzenia postępowania. Z czasem pojawiło się podejrzenie, że w proceder odwróconego łańcucha zamieszani są nie tylko właściciele aptek i hurtowni, ale także prokuratorzy. – Sprawa lubelska została ujawniona przez policję – przypomina Paweł Trzciński, rzecznik GIF. – Po samobójstwie aptekarki policjanci znaleźli dokumenty, na podstawie
których wyciągnięto wniosek, że taki proceder był prowadzony. Policjanci wykonali wielką pracę, znaleźli dowody potwierdzające te podejrzenia, opisali proceder. Gdyby sprawa trafiła do
sądu, mógłby zapaść wyrok skazujący, co nie tylko przełożyłoby się na sytuację aptek biorących udział w tym łańcuchu, ale też mogłoby wpłynąć na inne podmioty wywożące leki z kraju.
których wyciągnięto wniosek, że taki proceder był prowadzony. Policjanci wykonali wielką pracę, znaleźli dowody potwierdzające te podejrzenia, opisali proceder. Gdyby sprawa trafiła do
sądu, mógłby zapaść wyrok skazujący, co nie tylko przełożyłoby się na sytuację aptek biorących udział w tym łańcuchu, ale też mogłoby wpłynąć na inne podmioty wywożące leki z kraju.
MOŻNA ZAOBSERWOWAĆ POWIĄZANIA
Wystarczyłoby więc, by prokuratura lubelska przygotowała jednak akt oskarżenia i umożliwiła wydanie opinii w tej sprawie sądowi. Wybrała jednak inną drogę – pokazała grupom dokonującym nielegalnego wywozu leków, jak postępować i jak tłumaczyć swoje działania, by nie mieć problemów z wymiarem sprawiedliwości.
– Poszedł do nich sygnał, że są w prokuraturze „swoi” ludzie, że wywożąc leki, nie trzeba się niczego bać – dodaje Paweł Trzciński. – Ówczesna główna inspektor farmaceutyczna Zofi a Ulz mówiła o podejrzeniu spisku prokuratorskiego.
Jak przypominał w odpowiedzi na poselską interpelację wiceminister Marek Tombarkiewicz, w piśmie z 30 października 2015 roku (a więc datowanego dzień przed jej przejściem na emeryturę
i do prywatnego biznesu) Zofia Ulz pisała: „Powiązania, jakie można zaobserwować, analizując akta postępowań administracyjnych prowadzonych przez organy inspekcji farmaceutycznej,
dają natomiast podstawy do twierdzenia, iż doszło do powstania zorganizowanych grup przestępczych zajmujących się nielegalnym obrotem produktami leczniczymi. Z naszych dokumentów, które przekazaliśmy do ABW, CBA, policji oraz prokuratur różnych szczebli łącznie z prokuratorem generalnym, wynika, że jest to zorganizowana grupa złożona z byłych i obecnych prokuratorów, lekarzy i farmaceutów”.
Zofia Ulz zapomniała wymienić w tej grupie przedsiębiorców będących właścicielami aptek i hurtowni farmaceutycznych, jednak jednoznacznie wskazywała na udział w wywozie przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości. Z drugiej strony wiceminister Tombarkiewicz, odpowiadając na interpelację, nie napisał wprost, jak dokładnie ministerstwo zamierza w końcu ukrócić nielegalny wywóz leków. Ogólnie wspominał o współpracy GIF z innymi służbami, o zastraszaniu inspektorów i planowanych zmianach prawa.
Minister Tombarkiewicz nie określił też, kiedy plany te powinny zostać zrealizowane. Na razie, choć minął kolejny rok, nie zostały.
– Poszedł do nich sygnał, że są w prokuraturze „swoi” ludzie, że wywożąc leki, nie trzeba się niczego bać – dodaje Paweł Trzciński. – Ówczesna główna inspektor farmaceutyczna Zofi a Ulz mówiła o podejrzeniu spisku prokuratorskiego.
Jak przypominał w odpowiedzi na poselską interpelację wiceminister Marek Tombarkiewicz, w piśmie z 30 października 2015 roku (a więc datowanego dzień przed jej przejściem na emeryturę
i do prywatnego biznesu) Zofia Ulz pisała: „Powiązania, jakie można zaobserwować, analizując akta postępowań administracyjnych prowadzonych przez organy inspekcji farmaceutycznej,
dają natomiast podstawy do twierdzenia, iż doszło do powstania zorganizowanych grup przestępczych zajmujących się nielegalnym obrotem produktami leczniczymi. Z naszych dokumentów, które przekazaliśmy do ABW, CBA, policji oraz prokuratur różnych szczebli łącznie z prokuratorem generalnym, wynika, że jest to zorganizowana grupa złożona z byłych i obecnych prokuratorów, lekarzy i farmaceutów”.
Zofia Ulz zapomniała wymienić w tej grupie przedsiębiorców będących właścicielami aptek i hurtowni farmaceutycznych, jednak jednoznacznie wskazywała na udział w wywozie przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości. Z drugiej strony wiceminister Tombarkiewicz, odpowiadając na interpelację, nie napisał wprost, jak dokładnie ministerstwo zamierza w końcu ukrócić nielegalny wywóz leków. Ogólnie wspominał o współpracy GIF z innymi służbami, o zastraszaniu inspektorów i planowanych zmianach prawa.
Minister Tombarkiewicz nie określił też, kiedy plany te powinny zostać zrealizowane. Na razie, choć minął kolejny rok, nie zostały.
PROKURATOR KRAJOWY NIE WIDZI
Autora interpelacji, posła Jerzego Kozłowskiego, odpowiedź ta też chyba nie do końca usatysfakcjonowała, bo kilka miesięcy później, czyli na początku tego roku, ponownie nawiązał do tej sprawy w kolejnej interpelacji – zapytał o udział prokuratorów w grupie przestępczej.
Tym razem otrzymał odpowiedź od prokuratora krajowego Bogdana Święczkowskiego. Prokurator przyznał, że zna między innymi sprawę szykanowania kujawsko-pomorskiej inspektor farmaceutycznej oraz wskazywanego przez GIF „ciągłego umarzania przez poszczególne prokuratury postępowań przygotowawczych lub wręcz odmawiania ich wszczęcia wobec osób, które zajmują się tym procederem”, ze szczególnym uwzględnieniem umorzenia postępowania prowadzonego w Prokuraturze Apelacyjnej w Lublinie. Jednocześnie napisał jednak, że jego ustalenia nie potwierdzają, by w ramach prokuratury działała zorganizowana grupa przestępcza, której celem byłoby ułatwianie prowadzenia procederu odwróconego łańcucha dystrybucji. Nie stwierdzono również, by prokuratorzy prowadzący lub nadzorujący postępowania karne dotyczące sprzedaży leków przez apteki do hurtowni przekroczyli uprawnienia lub nie dopełnili swoich obowiązków w rozumieniu art. 231 par. 1 k.k. lub by popełnili innego rodzaju przestępstwa – czytamy też w odpowiedzi prokuratora.
– Oczywiście nikt nikogo z prokuratorów nie złapał za rękę, ale trudno nie zauważyć sprzyjających – Nikt nikogo z prokuratorów nie złapał za rękę, ale trudno nie zauważyć sprzyjających „wywozowcom” stanowisk i działań prokuratur – mówi Paweł Trzciński, rzecznik GIF. – Dlatego GIF jasno stawiał sprawę, że prokuratorzy robili dużo, by postępowania umarzać. „wywozowcom” stanowisk i działań prokuratur – mówi Paweł Trzciński. – Dlatego GIF jasno stawiał sprawę, że prokuratorzy robili dużo, by postępowania umarzać.
Tym razem otrzymał odpowiedź od prokuratora krajowego Bogdana Święczkowskiego. Prokurator przyznał, że zna między innymi sprawę szykanowania kujawsko-pomorskiej inspektor farmaceutycznej oraz wskazywanego przez GIF „ciągłego umarzania przez poszczególne prokuratury postępowań przygotowawczych lub wręcz odmawiania ich wszczęcia wobec osób, które zajmują się tym procederem”, ze szczególnym uwzględnieniem umorzenia postępowania prowadzonego w Prokuraturze Apelacyjnej w Lublinie. Jednocześnie napisał jednak, że jego ustalenia nie potwierdzają, by w ramach prokuratury działała zorganizowana grupa przestępcza, której celem byłoby ułatwianie prowadzenia procederu odwróconego łańcucha dystrybucji. Nie stwierdzono również, by prokuratorzy prowadzący lub nadzorujący postępowania karne dotyczące sprzedaży leków przez apteki do hurtowni przekroczyli uprawnienia lub nie dopełnili swoich obowiązków w rozumieniu art. 231 par. 1 k.k. lub by popełnili innego rodzaju przestępstwa – czytamy też w odpowiedzi prokuratora.
– Oczywiście nikt nikogo z prokuratorów nie złapał za rękę, ale trudno nie zauważyć sprzyjających – Nikt nikogo z prokuratorów nie złapał za rękę, ale trudno nie zauważyć sprzyjających „wywozowcom” stanowisk i działań prokuratur – mówi Paweł Trzciński, rzecznik GIF. – Dlatego GIF jasno stawiał sprawę, że prokuratorzy robili dużo, by postępowania umarzać. „wywozowcom” stanowisk i działań prokuratur – mówi Paweł Trzciński. – Dlatego GIF jasno stawiał sprawę, że prokuratorzy robili dużo, by postępowania umarzać.
PROKURATORZY NA USŁUGACH MAFII
Ci, którzy w mediach podejmowali w kolejnych miesiącach ten temat, pisali już więc wprost o prokuratorach na usługach mafii lekowej. Pisali i o tym, że na 95 postępowań dotyczących odwróconego łańcucha dystrybucji leków od 2013 roku do czerwca 2016 roku trzy czwarte zostało umorzonych lub warunkowo zawieszonych (dokładniejsze liczby poznajemy dzięki wspomnianej odpowiedzi prokuratora Święczkowskiego na interpelację poselską – 30 postępowań umorzono, w 6 sprawach odmówiono wszczęcia postępowania, w 24 skierowano do sądu akt oskarżenia, 9 z nich zakończyło się wyrokiem skazującym, w 2 innych sprawach sąd umorzył postępowanie, w kolejnych 2 warunkowo umorzył postępowanie, a jednego oskarżonego uniewinnił. W 13 przypadkach skierowano wniosek o warunkowe umorzenie. Pozostałe sprawy w lutym tego roku, gdy powstawała odpowiedź na interpelacje, były jeszcze w toku).
OCHRONA NIE DLA KAŻDEGO
W tworzeniu poczucia niemożności ukrócenia nielegalnego wywozu leków, znaczącą rolę odegrały też niektóre wyroki sądowe. Na przykład wyrok wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny w lipcu ubiegłego roku w sprawie zażalenia GIF na wyrok WSA. NSA rozstrzygając tę sprawę – nie badając przyczyn, dla których wydana została decyzja o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie apteki – przyznał rację nie nadzorowi farmaceutycznemu, ale właścicielom apteki. Uznał, jak wcześniej WSA, że wykonanie decyzji, czyli zamknięcie apteki, może prowadzić do utraty korzyści majątkowych związanych ze sprzedażą leków i zachwiania płynności finansowej spółki, również do zwolnienia pracowników i odpływu konsumentów, czyli do trudnych do odwrócenia skutków. Przyznał więc aptece tymczasową ochronę do czasu rozstrzygnięcia przed tymi samymi sądami sprawy samego cofnięcia zezwolenia.
Nie był to wcale ukłon w stronę apteki i jej właścicieli, choć niektórzy tak to odczytali – w podobnej sprawie zapadł bowiem odmienny wyrok. W marcu tego roku WSA w Warszawie uznał, że spółka, skarżąc się na decyzję GIF i wnosząc o wstrzymanie decyzji o zamknięciu apteki, nie wykazała, że wpłynie to negatywnie na jej kondycję finansową, nie przedstawiła też rzeczywistego udziału utraconych przychodów w stosunku do swoich ogólnych przychodów, a tym samym nie uprawdopodobniła, że zamknięcie apteki może spowodować znaczną szkodę lub trudne go odwrócenia skutki. W tym przypadku była to duża spółka, o kapitale 25,4 mln złotych, która przejęła wiele innych podmiotów działających w branży farmaceutycznej.
Nie był to wcale ukłon w stronę apteki i jej właścicieli, choć niektórzy tak to odczytali – w podobnej sprawie zapadł bowiem odmienny wyrok. W marcu tego roku WSA w Warszawie uznał, że spółka, skarżąc się na decyzję GIF i wnosząc o wstrzymanie decyzji o zamknięciu apteki, nie wykazała, że wpłynie to negatywnie na jej kondycję finansową, nie przedstawiła też rzeczywistego udziału utraconych przychodów w stosunku do swoich ogólnych przychodów, a tym samym nie uprawdopodobniła, że zamknięcie apteki może spowodować znaczną szkodę lub trudne go odwrócenia skutki. W tym przypadku była to duża spółka, o kapitale 25,4 mln złotych, która przejęła wiele innych podmiotów działających w branży farmaceutycznej.
PUŁAPKI NA WALCZĄCYCH Z WYWOZEM
Na dzisiejszą sytuację, na poczucie bezkarności „wywozowców” ogromny wpływ miała też nowelizacja Prawa farmaceutycznego z lipca 2015 roku, która doprowadziła do zdepenalizowania wszystkich działań będących naruszeniem zakazu sprzedaży leków z apteki do hurtowni lub do innej apteki. Posłowie, którzy podnieśli za nią rękę, twierdzili potem, że nie przypuszczali, iż takie mogą być konsekwencje tworzonego przez nich prawa, fakt pozostał jednak faktem – nie próbowano już pociągnąć do odpowiedzialności karnej nikogo, kto uczestniczył w odwróconym łańcuchu dystrybucji leków przed 12 lipca 2015 roku. Jak udało się nam ustalić, Andrzej Seremet, ówczesny prokurator generalny, miał w nieoficjalnym
piśmie skierowanym do prokuratorów zalecić niewyciąganie konsekwencji.
– Nowelizacja ta była przygotowywana z myślą o zatrzymaniu wywozu leków, miała prowadzić do ukrócenia tego procederu – przypomina rzecznik GIF. – Sposób procedowania zmian był jednak dziwny, a pojawiające się pomysły przypominały wsadzanie szprych w rowerowe koła. My ze swojej strony proponowaliśmy na przykład raportowanie informacji o sprzedaży leków i mieliśmy zapewnienie, że możliwe jest przygotowanie systemu informatycznego w ciągu kilku miesięcy, ale później pojawiła się wiadomość, że to jest niemożliwe. W zamian raportowania w projekt wpisano więc propozycję, by w razie ujawnienia udziału w odwróconym łańcuchu dystrybucji leków kara zależała od obrotów podmiotu, ale nie stworzono prawnych mechanizmów pozwalających nam na badanie tych obrotów. W praktyce nie rozwiązano więc żadnego problemu, a stworzono pułapki na tych, którzy z wywozem leków walczą.
Teraz sprawa systemu raportowania wraca, jednak też nie w sposób, jakiego można by sobie życzyć. Jak doniósł ostatnio portal Rynek Aptek, Rządowe Centrum Legislacyjne w piśmie do ministra zdrowia – wśród różnych wątpliwości dotyczących przygotowanego przez Ministerstwo Zdrowia projektu nowelizacji Prawa farmaceutycznego – porusza kwestię obowiązku przekazywania do Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi Informacji o produktach wydawanych bez recepty; Komitet Stały Rady Ministrów ustalił, że nie będą one objęte tym obowiązkiem, jednak resort zdrowia nie uwzględnił tego w projekcie
nowelizacji (ograniczenie obowiązku wprowadzono tylko dla importerów równoległych, więc na podmiotach odpowiedzialnych, prowadzących hurtownie, apteki czy punkty apteczne obowiązek ten ma ciążyć). Jednocześnie ministerstwo „zapomniało” o szumnie zapowiadanym zakazie łączenia działalności hurtowej z detaliczną… Rządowe Centrum Legislacyjne nie dopatrzyło się w ministerialnym projekcie zapisów w tej sprawie.
Autor: Małgorzata Grosman
piśmie skierowanym do prokuratorów zalecić niewyciąganie konsekwencji.
– Nowelizacja ta była przygotowywana z myślą o zatrzymaniu wywozu leków, miała prowadzić do ukrócenia tego procederu – przypomina rzecznik GIF. – Sposób procedowania zmian był jednak dziwny, a pojawiające się pomysły przypominały wsadzanie szprych w rowerowe koła. My ze swojej strony proponowaliśmy na przykład raportowanie informacji o sprzedaży leków i mieliśmy zapewnienie, że możliwe jest przygotowanie systemu informatycznego w ciągu kilku miesięcy, ale później pojawiła się wiadomość, że to jest niemożliwe. W zamian raportowania w projekt wpisano więc propozycję, by w razie ujawnienia udziału w odwróconym łańcuchu dystrybucji leków kara zależała od obrotów podmiotu, ale nie stworzono prawnych mechanizmów pozwalających nam na badanie tych obrotów. W praktyce nie rozwiązano więc żadnego problemu, a stworzono pułapki na tych, którzy z wywozem leków walczą.
Teraz sprawa systemu raportowania wraca, jednak też nie w sposób, jakiego można by sobie życzyć. Jak doniósł ostatnio portal Rynek Aptek, Rządowe Centrum Legislacyjne w piśmie do ministra zdrowia – wśród różnych wątpliwości dotyczących przygotowanego przez Ministerstwo Zdrowia projektu nowelizacji Prawa farmaceutycznego – porusza kwestię obowiązku przekazywania do Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi Informacji o produktach wydawanych bez recepty; Komitet Stały Rady Ministrów ustalił, że nie będą one objęte tym obowiązkiem, jednak resort zdrowia nie uwzględnił tego w projekcie
nowelizacji (ograniczenie obowiązku wprowadzono tylko dla importerów równoległych, więc na podmiotach odpowiedzialnych, prowadzących hurtownie, apteki czy punkty apteczne obowiązek ten ma ciążyć). Jednocześnie ministerstwo „zapomniało” o szumnie zapowiadanym zakazie łączenia działalności hurtowej z detaliczną… Rządowe Centrum Legislacyjne nie dopatrzyło się w ministerialnym projekcie zapisów w tej sprawie.
Autor: Małgorzata Grosman
