Lekobaza jest podłożem o właściwościach amfifilowych, dzięki obecności emulgatorów O/W i W/O. Jest łatwo zmywalna i bardzo dobrze się rozsmarowuje. Dzięki swoim unikalnym właściwościom bardzo dobrze sprawdza się przy wykonywaniu maści i kremów wielofazowych.
Skład
Składy Lekobaz dostępnych na rynku różnią się nieco od siebie. Porównując ich składy możemy je połączyć w pary o tym samym składzie. W zasadzie dostępne mamy trzy różne:
- Lekobaza Amara i Hascobaza
- Lekobaza Pharma Cosmetic(Fagron), Lekobaza apteczna (Galfarm), Lekobaza (Actifarm)
- Lekobaza Coeli Lekobaza Galfarm
Mając do czynienia ze wszystkimi podłożami, łatwo zauważyć, że różnią się od siebie nieco wyglądem. Jednak największą różnicą z punktu widzenia właściwości i trwałości wykonywanych leków jest obecność(lub jej brak) kwasu sorbowego. Substancja ta jest konserwantem i może znacząco przedłużyć okres przydatności wykonanego leku. Jego stężenie w podłożach go zawierających wynosi ok. 0,2%.Jest to konserwant, który również występuje w żywności i zazwyczaj mamy do czynienia z dodatkiem na poziomie0,1-0,2%. Nie występuje on w podłożach Fagronu, Actifarmu i Galfarmu (Lekobaza apteczna), jednak Galfarm ma dwa rodzaje Lekobaz i Lekobaza Galfarm jest konserwowana.
Właściwości
W zasadzie wynikają one wprost ze składu podłoża. Zawartość wody oscyluje w granicach 40%. Dzięki temu po posmarowaniu daje uczucie chłodzenia. Obecność emulgatorów zarówno typu W/O jak i O/W możemy łączyć ze sobą substancje o różnym charakterze, otrzymując stabilny, wielofazowy układ. Z powodu ich obecności jest również łatwo zmywalne. Stosowane samodzielnie nawilża i natłuszcza skórę, bez pozostawiania tłustej warstwy. Ponadto Lekobaza ma pH przyjazne dla skóry.
Zastosowanie
Z użyciem Lekobazy możemy wykonać każdy rodzaj maści. Warto jednak pamiętać, że Lekobaza, to podłoże, z którym należy obchodzić się delikatnie. Podczas zbyt intensywnego mieszania (wysokie obroty miksera) podłoże może znacznie zwiększyć swoją objętość, a dodatkowo jego konsystencja się upłynnia.
REKLAMA
Maści zawiesiny
To najłatwiejszy rodzaj maści, jaki istnieje. Kluczowa jest tutaj mikronizacja i jednolite rozproszenie substancji czynnych w podłożu. Aby uzyskać jak najlepsze rozproszenie substancji czynnych, można wykonać ją dwuetapowo. Po mikronizacji substancji czynnych łączymy je z częścią podłoża. Następnie, gdy uzyskamy równomierne rozproszenie (powstanie gładka pasta) dodajemy resztę podłoża i mieszamy. Dzięki tej technice uzyskamy jednolitą maść bez konieczności używania wyższych obrotów miksera.
Maści roztwory
Lekobaza ma zdolność do chłonięcia wody, jednak jej ilość rzutuje na ostateczną konsystencję wykonanego leku. W przypadku innych podłoży maściowych „maść roztwór” oznacza rozpuszczanie substancji czynnej w podłożu po podgrzaniu. Ze względu na obecność wody w Lekobazie – podgrzewanie jej nie jest wskazane. Jednak to właśnie dzięki zawartości wody w samym podłożu – nie musimy (jak w przypadku np. euceryny) w celu rozpuszczenia substancji czynnych dodawać kosztem podłoża wody. Oczywiście konieczne jest przeliczenie, czy ilość wody będzie wystarczająca, ale w wielu przypadkach prawie 40g wody na 100g maści to całkiem sporo.
Biorąc pod uwagę, że mamy podłoża konserwowane, rozpuszczanie w ten sposób substancji czynnych jest obarczone niewielkim ryzykiem zanieczyszczenia leku i znacząco przedłuża jego trwałość. Często w różnych miejscach można przeczytać, że leki zawierające w swoim składzie wodę mają krótką datę przydatności i zazwyczaj tak traktowana jest Lekobaza – jako podłoże zawierające wodę.
Maści emulsje
Ze względu na obecność emulgatorów W/O i O/W możemy jednocześnie mieszać roztwory wodne i olejowe – np. roztwór wodny mocznika i roztwór olejowy palmitynianu retinolu w oleju rzepakowym lub lnianym. Używanie niskich obrotów (oprócz samego zjawiska „puchnięcia” Lekobazy) ma tutaj dodatkowe uzasadnienie: stabilniejsze emulsje otrzymujemy poprzez długotrwałe mieszanie na niskich obrotach niż krótkie mieszanie na wysokich obrotach. Łatwo to sprawdzić w domu i ubić śmietanę na dwa sposoby: stosując dłuższy czas ubijania i niskie obroty oraz stosując krótszy czas ubijania i wysokie obroty. Obie mogą się udać, jednak jedna z nich będzie bardziej puszysta i utrzyma swoją konsystencję.
Lekobaza ma zdolność do wiązania wody i spokojnie uda się wykonać kremy, dodając praktycznie nieograniczone ilości wody, jednak podłoże ulegnie znacznemu rozrzedzeniu i bardziej będzie przypominało emulsję niż krem. Podobne zjawisko można zaobserwować w podłożu żelowym – Celugelu. Dodając kolejne porcje roztworu, uzyskujemy coraz lżejszą i coraz bardziej lejącą konsystencję. W niektórych przypadkach efekt może być zamierzony, ponieważ im większa ilość wody, tym mocniejsze uczucie chłodzenia, łatwiejsze smarowanie i szybsze wchłanianie. Jednak wtedy ważność takiego leku ulega skróceniu, ponieważ nawet jeśli używamy konserwowanego podłoża, zmniejszamy jego stężenie na tyle, że nie będzie działać. Należy to uwzględnić przy określaniu trwałości i tak wykonany lek (z dużą zawartością wody) przechowywać w lodówce.
POLECAMY
Interakcje. Leki i alkohol
W okresie świąteczno-sylwestrowym nasilają się wizyty w aptekach, pacjenci chcą zaopatrzyć się w najpotrzebniejsze leki na zapas ale i... nasilają się pytania o łączenie leków z alkoholem. „Czy mogę tą tabletkę popić JEDNYM piwem?” - pyta mnie młody człowiek, ze spojrzen...
Czytaj więcej
