![Prokurator kontra starosta z Kartuz [FELIETON]](https://prowly-uploads.s3.eu-west-1.amazonaws.com/uploads/landing_page/template_background/119528/5245333f4b19adb2bb59518f3c966f7f.jpg)
Gdy w październiku br. rozgorzał spór pomiędzy radą powiatu i Bogdanem Łapą, starostą z Kartuz a tamtejszymi aptekarzami, niewiele osób mogło przewidzieć, w którym kierunku się on rozwinie.
Przypomnę, że w marcu i kwietniu tego roku, jak w wielu polskich powiatach, aptekarze kartuscy skrócili godziny pracy aptek i zaprzestali dyżurowania. Powody były oczywiste: braki magistrów, w tym szczególnie z powodu urlopów opiekuńczych (COVID). Oprócz tego nadmiar pracy, stres, dezynfekcja pomieszczeń, itd. Kwarantanna lub choroby pracowników również zrobiły swoje, a więc obsada magisterska była szczątkowa.
Apteki nie tylko wtedy miały wybór zero-jedynkowy. Albo praca w dzień, albo w nocy. Nawet niektórzy wojewodowie zrozumieli tę prostą prawdę życiową i starostom ze swego terenu zalecali, by ją uwzględniali w swoich poczynaniach. Zasada jest prosta: skoro ruch w aptekach ze zmniejszoną obsadą jest za dnia, lepiej, aby były czynne za dnia, a nie w nocy.
Także Gdańska Okręgowa Izba Aptekarska zasugerowała (pismo z 2020-03-24, znak: GOIA-685/2020), by Starosta Kartuski i tamtejsza Rada Powiatu odpowiednio zmodyfikowali przepisy (uchwałę), gdyż "w obliczu istniejącego zagrożenia należy stosować i tworzyć prawo w taki sposób, aby było ono dostosowane do zaistniałych okoliczności i rzeczywiście odpowiadało potrzebom ludności".
Starostwo zareagowało w jedyny znany sobie i innym starostwom sposób: złożyło wniosek (z 16 kwietnia 2020 r., znak: ZO.8023.5.2020) do WIF, by tenże doprowadził do stosowania się przez apteki do prawa miejscowego. Co symptomatyczne, ale nie zaskakujące, starosta zaznaczył, że "obowiązujące przepisy nie dają Radzie Powiatu i Staroście żadnych narzędzi, umożliwiających egzekwowanie od właścicieli aptek prawa miejscowego, dotyczącego powyższej kwestii [dyżurów – dop. MP]".
Starostwa co do zasady nigdy nie ubolewają nad brakiem marchewki dla aptek. Za to stale podkreślają, że brakuje im kija. Autocenzura nie pozwala mi napisać, co czuję, gdy czytam tego typu ubolewania starostów.
(W każdym z cytatów zamieszczonych w felietonie, zachowałem oryginalną pisownię.)
23 kwietnia 2020 r. WIF m.in. odpisał (znak: WIF.GD.8522.44.2020), że "duża liczba aptek [! - MP] skraca godziny otwarcia. Apteki sygnalizują również częściowy lub całkowity brak możliwości pełnienia dyżurów". WIF dodał również, że "obecne okoliczności mają charakter nadzwyczajny, a sytuacja pracowników aptek oraz przedsiębiorców prowadzących apteki jest szczególnie trudna".
Kontekst wypowiedzi WIF-a dotyczył hipotetycznej możliwości cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki. "(...) Nawet zachowanie posiadające cechę uporczywości [ostatnio popularne określenie – dop. MP] nie obliguje tut. organu do cofnięcia zezwolenia. Decyzja o cofnięciu zezwolenia jest bowiem decyzją uznaniową (...)".
9 czerwca 2020 r. starosta skierował do aptek pismo (ten sam znak: ZO.8023.5.2020), w którym m.in. zaznaczył, że brak dyżurowania "może prowadzić do wszczęcia egzekucji administracyjnej wobec podmiotu (osoby) prowadzącego aptekę w celu doprowadzenia do wykonywania obowiązków wynikających z Uchwały Rady Powiatu Kartuskiego".
Nie był to przyjazny gest. Osobiście odebrałbym go jako groźbę.
Jesienią miarka się przebrała. Najpierw jeden z miejscowych radnych zapragnął się wykazać przed wyborcami i napisał list-petycję do starosty. Wyraził oburzenie, że apteki są nieczynne, zamiast dyżurować. W kontrreakcji aptekarze kartuscy napisali list otwarty, w którym stanowczo odmówili nie tylko dyżurowania.
Dalsze kontakty ze starostwem uznali za bezcelowe. Doskonale ich rozumiem. Faktyczny dyktat, podlany mdłym sosem zapewnień o dążeniu do kompromisu, mającego na celu zapewnienie mieszkańcom całodobowego dostępu do leków, w istocie obrażał inteligencję aptekarzy, a ich samych traktował instrumentalnie. Nie zmieniły tego gładkie słowa, które zawarto zarówno w protokole po spotkaniu, które 15 września 2020 r. miało miejsce w starostwie, jak i w późniejszych wypowiedziach samego starosty.
W każdym razie zdecydowana postawa aptekarzy nie spodobała się staroście. Reprezentując Zarząd Powiatu, 13 października 2020 r. w Prokuraturze Rejonowej w Kartuzach złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Miało polegać na narażaniu na uszczerbek na zdrowiu mieszkańców powiatu, poprzez uchylanie się aptek od pełnienia dyżurów nocnych, które tym samym stwarzało brak dostępności do leków.
Gdyby ktoś do tej pory uważał, że starosta jest osobą koncyliacyjną oraz w porozumieniu z aptekarzami faktycznie dążącą do zapewnienia dyżurowej dostępności do leków, w tym momencie straciłby wszelkie złudzenia. Oraz chęć do przyszłych kontaktów.
Uzasadnienie zawiadomienia zajmuje 2 kartki A4. Nie ma tam słowa o trudnościach i umotywowanych obawach aptekarzy. Za to jest sporo o ich obowiązkach, które rzekomo muszą być wykonywane bez oglądania się na ograniczenia faktyczne, fizyczne lub ekonomiczne. Na samym końcu czytamy słowa, które stoją w jaskrawej sprzeczności z cytowanymi powyżej wypowiedziami WIF-a. "Nadmieniamy [Zarząd Powiatu], że w żadnym z innych powiatów województwa pomorskiego nie zanotowano takiej sytuacji, żeby kilka aptek uchylało się od dyżurowania. Notowane są jedynie pojedyncze i incydentalne przypadki".
Pismem z 30 października 2020 r. (Sygn. akt PR Ds. 2630.2020) Prokuratura Rejonowa odmówiła wszczęcia postępowania z powodu braku znamion czynu zabronionego.
Uzasadnienie jest jasne, logiczne i obszerne. Jego konkluzja powinna być zapamiętana przez wszystkich aptekarzy, którzy mają do czynienia ze starostami lub radnymi przeświadczonymi, że lepiej od nas wiedzą, jak i kiedy należy prowadzić aptekę lub zajmować się pacjentami.
- "Dla bytu przestępstwa z art. 160 kk [kodeksu karnego - MP] niezbędne jest, aby niebezpieczeństwo było konkretne, stwarzające realną groźbę utraty życia albo doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu przez określoną osobę".
- "Analiza treści zawiadomienia w kontekście treści art. 160 par. 1 kk (...) prowadzi do jednoznacznego wniosku, że czyn wskazany przez zawiadamiającego nie spełnia znamion czynu zabronionego".
- "Co więcej art. 160 par. 1 kk przewiduje odpowiedzialność karną sprawcy czynu jedynie gdy to bezpośrednie niebezpieczeństwo dotyczy utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, kiedy to potencjalny pokrzywdzony z reguły korzysta z pomocy szpitalnego oddziału ratunkowego lub wzywa pogotowie ratunkowe" (podkreślenie moje - MP).
Tak oto skończyły się "sny o potędze" starosty kartuskiego. Ciekawe, czy wystartuje w następnych wyborach?
Autor: mgr farm. Mariusz Politowicz
POLECAMY
![Apteka – miłość nie od pierwszego wejrzenia [FELIETON]](https://prowly-uploads.s3.eu-west-1.amazonaws.com/uploads/landing_page/template_background/117717/a73d6723f9114dceafad2d5082ce4810.jpg)
Apteka – miłość nie od pierwszego wejrzenia [FELIETON]
Od blisko pięciu lat pracuję w aptece. Czas mija niemiłosiernie szybko, bo przecież dopiero co rozpoczynałam przygodę z zawodem. Coraz częściej słyszę pytania: co mnie rozczarowało w pracy, co było dla mnie największym zderzeniem, czy nie żałuję wyboru kierunku studiów?...
Czytaj więcej
![Jak w sprawie UoZF głosowali posłowie? [FELIETON]](https://prowly-uploads.s3.eu-west-1.amazonaws.com/uploads/landing_page/template_background/117136/4abd427259cfd63d640c29bea2143809.jpg)
