!["PESEL? A nie ma pani tego w komputerze?" [DZIENNIK FARMACEUTY]](https://prowly-uploads.s3.eu-west-1.amazonaws.com/uploads/landing_page/template_background/118132/5592bc736375ac163535489b8a64eb21.jpg)
"Dojeżdżam pod aptekę. Już stoi wężyk ludzi w maskach, w odstępach, czekają, kilka osób wyraźnie się niecierpliwi. Druga osoba w kolejce pyta, od której czynne i czemu się spóźniłam. Odpowiadam, że od 8:00 i w zasadzie mam jeszcze 10 minut" - swój dzień w aptece opisuje mgr farm. Paulina Front.
7:00
Budzę się. Jak dobrze, że mam blisko do pracy. Wypadałoby coś zjeść, bo w ciągu dnia może być różnie. I kawa. Tak, kawa koniecznie.
7:50
Dojeżdżam pod aptekę. Już stoi wężyk ludzi w maskach, w odstępach, czekają, kilka osób wyraźnie się niecierpliwi. Druga osoba w kolejce pyta, od której czynne i czemu się spóźniłam. Odpowiadam, że od 8:00 i w zasadzie mam jeszcze 10 minut.
7:55
Przebrana, w fartuchu, komputery włączone. Trwa wewnętrzna walka, czy już otworzyć, czy kazać czekać do 8:00. Dotarło wsparcie – decydujemy wspólnie, że otwieramy dla świętego spokoju. Wchodzi pan, sugerujący wcześniej moje spóźnienie, podchodzi do mnie, rzuca: „6479!”. Hmmm… może najpierw „dzień dobry”. Pytam o PESEL. Nie ma, nie pamięta. Przecież przyjechał pan samochodem, nie ma pan żadnych dokumentów? Nie. A prawo jazdy? "A prawo jazdy to mam". Aha.
8:00
Poszukiwanie nr PESEL zakończone sukcesem. Teraz nie działa kod. Facet wściekły: „Pani mi to specjalnie robi”. Pytam, czy e-recepta była już realizowana. No była, ale pan wziął tylko jedno opakowanie, a wypisane miał trzy. Pytam, czy u nas. Nie. Pytam, czy pamięta gdzie. Też nie, bo to było dawno i mu powiedzieli, że może resztę wykupić, gdzie chce i recepty są teraz ważne rok. Dzień zapowiada się doskonale. Zaczynam doceniać obowiązek zasłaniania nosa i ust. Nie muszę się uśmiechać i tak nikt nie zauważy.
10:00
„Nie, nie mam X i nie wiem, kiedy się pojawi i czy w ogóle w najbliższym czasie”. Uniwersalne zdanie, które wypowiedziałam już mniej więcej 20 razy i to tylko dzisiaj. Jako X można sobie wstawić dowolny deficyt. „To niech mi pani zamówi”. Tak, to dokładnie takie proste.
11:00
Trzeba przejrzeć, czy czegoś nie brakuje przed 11:30, żeby przyszło na popołudnie. Naiwnie sprawdzam braki, licząc na szczęście, czasem w końcu się udaje. Jak to, nie ma paracetamolu? O, jest Apap, ale przecież "Apap to nie paracetamol" i tych najbardziej upartych nie przekonam, że jest inaczej.
12:30
- Dzień dobry, przyszłam odebrać leki.
- Jakaś rezerwacja? Wczoraj było coś zamawiane?
- Nie, mam kod.
- Dobrze, proszę podać.
- 1234.
- Ok, to teraz PESEL.
- Ale po co?
- Potrzebuję, żeby pobrać e-receptę. To coś jak login i hasło. Musi być kod i PESEL.
- Ale że mój?
- Jeśli recepta jest wystawiona na panią, to tak.
- Ale to nie jest dla mnie.
- W takim razie PESEL osoby, na którą e-recepta została wystawiona.
- Ale ja nie wiem, czy to babci, czy dziadka.
- Musi się pani w takim razie dowiedzieć, bez tego nie ruszymy dalej.
- A nie ma pani tego w komputerze? W przychodni mówili, że wystarczy kod mieć i się odbiera leki w aptece.
- I tak, i nie.
13:00
Telefon dzwoni non stop. Szczepionki, termometry (ale te do czoła!), pulsoksymetry, leki, prośby o rezerwacje. Przedstawiciele, oferty, zapytania. Jeszcze jeden i chyba go wyrzucę przez okno. Przestał dzwonić. Kawa, zdecydowanie jeszcze jedna kawa.
16:00
Niemożliwe, że już 16:00. Przecież ledwo się dzień zaczął. Jeszcze leki do zrobienia, ale teraz nie ma na to szans. Jedna osoba mniej za pierwszym stołem to też o tej porze kiepski pomysł. Widzę nadchodzący wniosek na pieluchomajtki. Widzę, kto go niesie. W takim razie 15 minut z głowy. Przy dobrych wiatrach.
16:30
Wiatry były niezbyt sprzyjające. Wybór wkładek urologicznych okazuje się być niezwykle skomplikowanym procesem.
18:00
- Dzień dobry, mam kod i PESEL.
- Proszę.
- 1234, 01234567890.
- Dobrze, więc jest to e-recepta roczna i ma pan wypisane 12 opakowań leku X, pięć opakowań leku Y i siedem opakowań leku Z, ale… recepta została wystawiona 2 czerwca i widzę, że jeszcze nie była realizowana, więc muszę panu odliczyć, co przepadło.
- Jak to przepadło? Przecież recepta jest ważna rok? A mnie już brakuje Y i Z!
Jak powiedzieć pacjentowi, że w zasadzie, to dostanie tylko jeden lek? I że będzie to lek X? Uwielbiam dawkowanie „wiadomo”.
18:10
„Czy są szczepionki na grypę?”. Podziwiam siłę ludzkiej wiary w cuda.
18:30
- To co mam na tej recepcie?
Wymieniam leki.
- Teraz dyktują przez telefon tylko kod, to człowiek nawet nie wie, co ma wypisane.
Istnieje legenda, że pacjenci wiedzą, co to IKP.
18:50
- Nie chcę wszystkiego, wezmę tylko te darmowe.
- A reszta?
- A reszta nie jest za darmo, to nie chcę.
- ...
- Można u was oddać leki przeterminowane?
- Tak, mamy pojemnik przy wejściu.
- To niech pani szykuje, a ja wezmę z auta.
Widzę kątem oka jak to, co właśnie przyniosłam, jednocześnie ląduje w koszu. „Jeszcze fakturę”. Na wartość 0 zł. Ma to sens.
19:05
Zamykam. Zrobię jeszcze tylko to, czego nie jestem w stanie zrobić zdalnie.
20:00
Wychodzę. Jeszcze w domu zamówienie i recepty. A jutro – powtórka.
POLECAMY
"60 lat w aptece i nadal nie mam dość"
Powtarza, że los był dla niej niezwykle łaskawy. Mimo iż we wczesnym dzieciństwie straciła oboje rodziców, przez całe życie otaczali ją wspaniali ludzie. Trochę przez przypadek wybrała studia farmaceutyczne – jednak nigdy nie żałowała tego wyboru. Dekady mijają, a ona ca...
Czytaj więcej
